U četvrtak 24.12. na Fakultetu pedagoških nauka u Jagodini, biće održana promocija knjige Slobodana Žikića „Nešto sasvim lično“. Promocija je zakazana za 18 sati.
Žikić je dramski pisac, pesnik, novinar i publicista, rođen je 31. 12. 1948. godine u Jagodini. Završio Filološki fakultet u Beogradu (prof. jugoslovenskih književnosti i srpskohrvatskog jezika). Na Prvom programu RTS-a, izvedena mu je drama Čovek u praznoj sobi.
Izvođene pozorišne drame i komedije: Poslednja bitka, Narodno pozorište Beograd, u režiji Gradimira Mirkovića (1995.); Naši dolaze, Narodno pozorište Užice, u režiji Borislava Grigorovića (1996.) i Gradsko pozorište Jagodina, u režiji Tome Trifunovića (2002.); Ovo više nije igra, Gradsko pozorište Jagodina ( u režiji Marislava Radisavljevića); Piši kao što ćutiš (naslov prema aforizmu Brane Crnčevića), Zapamti ko si, GAP Svetozarevo ( u režiji Sretka Divljana); Nikolaj, Teatar Resava, u režiji Miodraga Jurišića (prva izvedena drama posvećena, tada još nekanonizovanom, sv. Nikolaju Velimiroviću, u manastiru Manasija, 26.avgusta 1998. godine), “Reč je čovek“- tako je govorio Nikolaj, monodrama, u produkciji Udruženja dramskih umetnika Kragujevca, u izvođenju Mirka Babića, prvaka Tetara “Joakim Vujić“, Ne plači, mali, Dramski studio Kablovi, Jagodina , u režiji Sretka Divljana, Nemamo ništa protiv, Omladinski dramski studio Gimnazije, Jagodina, u režiji Sretka Divljana, insert iz drame Bratsko vojevanje u Kult-tetaru, Beograd u okviru mulutimedijalnog internacionalnog projekta: “Priča o vojniku“…
Više radio drama izvedeno mu je na prvom, drugom i trećem programu Radio Beograda, na Radio Zagrebu i na Radio Sarajevu : Čovek u praznoj sobi (1972.), Jeste, ako šapućemo (1974), Šverc-ekspres (1983), Iseljenici (1985), Nezdrav kamen iz Lipovog Lada (2002.)…
Za drame i komedije nagrađivan je na konkursu Narodnog pozorišta iz Beograda, povodom 125. godišnjice ovog pozorišta, na konkursu Crnogorskog narodnog pozorišta iz Podgorice povodom početka rada ovog pozorišta u novoj pozorišnoj zgradi (1996. godine, druga nagrada-prva nije dodeljena) i, na konkursu TV Sarajeva i Narodnog pozorišta iz Zenice, 1982. godine (druga nagrada-prva nije dodeljena), Na konkursu Dana komedije u Jagodini,1995. godine (prva nagrada za komediju: Nije na dnevnom redu), na konkursu Radio Zagreba (treća nagrada)…
Dobitnik nagrade Drainac (1981.) za poeziju, nagrade Dušan Srezojević za poeziju, druge nagrade na konkursu Centra za kulturu Zvezdara, Beograd (2007.), za najlepšu boemsku pesmu, za najbolju pesmu o Smederevu na Festivalu poezije Pesnička jesen, i drugih nagrada za poeziju. Za knjigu priča Moja prva pisaća mašina nagrađen specijalnom nagradom Akademije “Ivo Andrić“ i nagradom Živojin Pavlović.
Godišnju nagradu Udruženja novinara Srbije, za profesionalno komentarisanje najaktuelnijih događaja u našoj zemlji (SFRJ) dobio 1990. godine, a nagradu “Laza Kostić“ za feljton dobio je 2001. godine, povodom 120. godinšnjice Udurženja novinara Srbije.
Za eseje nagrađivan na konkursu beogradske Borbe, dva puta na konkursu zrenjaninskog časopisa Ulaznica (prva i treća nagrada) za esej o glumcu nagrađen na Glumačkim svečanostima “Milivoje Živanović“ u Požarevcu, za esej o obrazovanju i društvu na Velikom nagradnom konkursu Saveza pedagoga Jugoslavije…
Objavio je više knjiga poezije, jednu knjigu priča, jednu knjigu eseja i ogleda,više publicističkih knjiga (među kojima i monografiju Pozorište u Jagodini (2007.), i “Dugo traju smešni dani“ (eseji, pozorišne kritike, komentari, recenzije, beleške) povodom 30. godina Dana komedije (2002.) Objavio je i nekoliko knjiga drama i komedija: Čovek u praznoj sobi (1975.), Piši, što ćutiš (1988.), Nemamo ništa protiv (1990.), Drame – knjiga sadrži četiridrame: Igumanove ratne godine, Poslednja bitka, Az, buki vjedi i Nikolaj (1999.godine).
Priredio više zbornika poezije kao i Izabrana dela Jovana Dučića u osam knjiga, u izdanju BeoSinga iz Beograda (2005.), u ediciji Klasici, sa esejima uz svaku knjigu. Pozorišne eseje i kritike objavljivao je u brojnim listovima i časopisima, kao i na Drugom programu
