Srpska pravoslavna crkva (SPC) i vernici slave Lazarevu subotu ili Vrbicu, pripremajući se, u poslednjoj sedmici posta, za najveći praznik – Vaskrs.
Lazareva subota je sećanje na događaj u Vitaniji, gde je živeo mladi čovek Lazar sa sestrama Martom i Marijom, koji je sa svim pojedinostima opisao jevanđelist Luka.
Na vest o smrti Lazarevoj, kako je zapisano u Jovanovom Jevanđelju, Isus je došao u Vitaniju, gde je njegov prijatelj već četiri dana bio sahranjen.
Došao je do groba, naredio da se skloni grobni kamen i pozvao Lazara da izađe, što je on i učinio, sav uvijen u pogrebne pokrove, kaže predanje koje je preneo sveti Jovan u svom Jevanđelju.
Ovaj događaj smatra se u hrišćanstvu pobedom života nad smrću i nagoveštaj Hristovog stradanja i vaskrsenja, u kome je osnova novozavetne vere.
To poslednje čudo Hristovo, koji se već pročulo po čudesnim isceljenjima i drugim podvizima kojim je potvrđivao snagu potonje vere, ozlojedilo je judejske sveštenike i uzrok je presude na smrt raspećem koju mu je u sredu, u nedelji stradanja, izrekla jevrejska skupština Sinedrion.
Lazar je živeo još trideset godina kao episkop na Kipru, gde ga je posetila i Bogorodica i poklonila mu omofor, njenom rukom izvezen.
Spomen svetog Lazara Četvorodnevnog slavi se od prvih dana hrišćanstva, a njegovo ime je simbolično i na jevrejskom jeziku El-azar znači – Bog je pomogao.
Njegove mošti počivaju danas u Carigradu, gde su prenete 890. godine sa Kipra, odnosno iz Kitona kod Larnake, gde je stajala nadgrobna ploča sa natpisom – Hristov prijatelj.
Srpska pravoslavna crkva istog dana slavi i praznik Vrbice, koji počinje večernjim bogosluženjima, kada se u hramove unose vrbove grane – na obred blagosiljanja vrbe koje su simbol palminih grama kojima je narod pozdravljao Hrista kada je dan posle, na Cvetnu nedelju, ušao u Jerusalim.
U SPC je Vrbica dečji praznik, jer je Hristos, prema Jevanđelju, ulazeći u Jerusalim rekao – Pustite decu meni, jer takvih je Carstvo nebesko.
U Raveni, u Italiji, postoji hram u kome je mozaična predstava novozavetnog vaskrsenja Lazarevog, a slikali su ga i najveći renesansni slikari Rembrant i Đoto.
Poseban katolički red Lazarista posvećen je svetitelju iz Vitanije, a u Beogradu crkvu Ćirila i Metodija drže njegovi članovi.
Ovaj monaški red odobrio je 1632. godine papa Urban VIII , i oni se danas bave pastirskim, humanitarnim i misijskim i obrazovnim radom u više od 70 zemalja, sa više od četiri hiljade članova.
